Issue 13
فرانک فرزاد
دانشجوی علوم کامپیوتر دانشگاه تورنتو
در روز چهارشنبه ۲۷ اکتبر در مرکز دانشجویان خارجی دانشگاه تورنتو International Student Center (ISC) جلسه‌ای با عنوان «رمزگشایی از مراحل گرفتن ویزای آمریکا Demistifying the US visa Process» برگزار شد. به دلیل محدود بودن جا باید با ایمیل کردنِ اسم و شماره دانشجویی ثبت‌نام می‌کردیم. کارت دانشجویی، کاغذ و قلم تنها وسایلی بودند که می‌توانستیم همراه داشته باشیم و قبل از ورود کیف و پالتوهایمان را هم گرفتند. با این که برنامه از ساعت ۲:۳۰ تا ۴ بود ولی گفته‌شده بود که نیم ساعت زودتر آنجا باشیم. آن چه می‌خوانید خلاصه‌ای است از این جلسه.
U.S. Department of State و U.S. Department of Homeland Security دو نهادی هستند که کارهای مربوط به اجازه‌ی ورود به آمریکا را انجام می‌دهند. U.S. Department of State مسوول امور کنسولی، انجام مصاحبه و اموری از این قبیل است و این U.S. Department of Homeland Security است که در نهایت اجازه‌ی ورود به آمریکا (حرف آخر!) و مدت اقامت را می‌دهد. ویزای آمریکا تنها ویزایی است که داشتن آن به معنای اجازه‌ی ورود به کشور نیست و تنها به معنی اجازه داشتن برای درخواست ورود به آمریکا است.
اگر بخواهید برای کنفرانس یا تفریح به آمریکا بروید باید به ترتیب درخواست ویزای نوع B-1 یا B-2 کنید. مدارکی که تهیه می‌کنید باید آن‌ها را قانع کند که شما قصد ماندن در آمریکا را ندارید. حتی مدرک هم شاید کافی نباشد و تصمیم نهایی را آن‌ها از روی مصاحبه می‌گیرند. شما باید به آن‌ها نشان دهید که موقعیت خوبی در کشوری که ساکن هستید دارید و برای همین حاضر به از دست دادن موقعیت‌تان و ماندن در آمریکا نیستید. البته این هم که بگویید در ایران موقعیت مناسبی از نظر اجتماعی و مالی دارید آن‌ها را چندان قانع نمی‌کند، چرا که کم نیستند کسانی که حاضر هستند از ایران یا کشورهای مشابه ایران حتی به قیمت از دست دادن موقعیت‌شان به آمریکا بروند. برای گرفتن این نوع ویزا، پاسپورت‌تان باید از زمانی که قرار است آمریکا را ترک می‌کنید ۶ ماه اعتبار داشته باشد، در غیر این صورت به احتمال زیاد در مرز به شما اجازه‌ی ورود به آمریکا نخواهند داد.
اگر برای گذراندن یک دوره‌ی آموزشی می‌خواهید به آمریکا بروید باید برای ویزای J-1 اقدام کنید. بعد از اتمام مدت ویزا تا ۲ سال حق درخواست هبچ نوع ویزای آمریکا را ندارید. دلیلی که برای اجرای این قانون می‌گویند این است که می‌خواهند شما حداقل ۲ سال در کشور خودتان بمانید و دانشی را که در آمریکا به دست آورده‌اید در اختیار هم‌وطنان‌تان هم بگذارید!
اگر از طریق پذیرش دانشگاه می‌خواهید وارد آمریکا شوید، باید برای ویزای F-1 تقاضا کنید. هنگام مصاحبه داشتن نامه‌ی پذیرش و مدرکی که نشان دهد توانایی مالی پرداخت شهریه‌ی دانشگاه را دارید الزامی است.
نوع دیگر ویزا٬ ویزای کار H1-B هست برای وقتی که از طرف شرکت یا موسسه‌ای استخدام شده‌اید. شرکتی که شما را می‌خواهد استخدام کند، در فرم مربوط به استخدام شما باید درآمد ماهانه‌تان را اعلام کند. اگر این مقدار کمتر از حد معینی باشد به شما ویزای کار نمی‌دهند. در ضمن اگر شما با استفاده از ویزای کار وارد آمریکا شوید، فقط حق کار برای همان شرکت را دارید و در صورتی که بخواهید تغییر شغل دهید باید تمام مراحل گرفتن ویزا را از اول انجام دهید. ویزای کار معمولا برای ۳ سال داده می‌شود و شما یک بار حق تمدید آن را دارید. یعنی با ویزای کار شما حداکثر می‌توانید ۶ سال در آمریکا بمانید و برای کار مجدد باید یک سال به خارج از آمریکا بروید. ویزای کار تنها موردی است که شخص تقاضا کننده لازم نیست ثابت کند که پس از پایان آن می‌خواهد به کشورش بازگردد و حتی این سوال در مصاحبه نیز پرسیده نمی‌شود. کسی که در آمریکا با این ویزا کار می‌کند می‌تواند برای مهاجر شدن LPR (Lawful Permament Resident) تقاضا کند.
همسر و فرزندان کوچکتر از ۲۱ سال کسی که ویزا گرفته است می‌توانند به عنوان «وابسته» تقاضای ویزا بکنند که در این صورت اجازه‌ی کار یا تحصیل نخواهند داشت. همسر و فرزندان هم‌چنین می‌توانند تقاضای ویزای توریستی B2 بکنند که در این صورت موقتی است ولی احتمال گرفتنش بیشتر است.
برای ویزا گرفتن باید از قبل برنامه‌ریزی کرد. به گفته‌ی مسوولان کنسول گرفتن تاییدیه (clearance) و بررسی مدارک توسط سفارت برای بسیاری از متقاضیان معمولا فقط چند روز طول می‌کشد. تنها در بعضی موارد که مصاحبه کننده با موضوع کاری تقاضاکننده و اهمیت آن آشنا نباشد، مدارک را برای بررسی بیشتر به واشنگتن می‌فرستد که در این صورت بررسی آن از چند هفته تا چندین ماه ممکن است طول بکشد.
برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به سایت‌های زیر مراجعه کنید :
US Department of State
Exchange Visitor Sponsorship Program
