Issue 12
رضا سیروان
دانشجوی دانشکده‌ی زبان علامه‌ی طباطبایی
شاید در شعر بعدی‌ام
چشم‌هایت را به آسمانی تشبیه کردم
که به تسخیر کلاغ‌ها در آمده،
و کلاغ‌ها میوه‌هایی سیاه
بر شاخه‌های درختی دور
که در سایه‌اش چوپان‌ها جوان می‌مانند،
و خدای قدیمی از بلندی‌های رحمتش
به زمین لبخند می‌زند.
شاید در شعر بعدی‌ام
باد لحظه‌ای از خودش درنگ کند
و برگردد.
ثانیه‌ها به وسعت سال‌ها طول بگیرند
و این لحظه به آوازی بدل شود
که با مسیر حرکت ابرها خوانده می‌شود.
در شعر بعدی‌ام شاید
از کوهستان پایین آمدم،
به خانه برگشتم،
در اتاقم حبس کشیدم
که به ملاقاتم بیایی
و آزادم کنی از تمام شعرهای بعدی‌ام.
