Issue 11

 الهام ذوالقدر٬ بابک رجبی

شما آینده‌ی سرطان را چگونه می‌بینید؟+

دکتر آمپول پر شده‌‌ از مایعی طلایی رنگ را در رگ بیمار تزریق می‌کند و به مدت ۳۰ ثانیه نوری نامريی‌ای به بدن بیمار می‌تاباند. در این ۳۰ ثانیه دکتر اندازه، ابعاد و مکان دقیق تومور را در صفحه‌ی مانیتور تشخیص داده و ضبط می‌کند. درمان؟ نوع قوی‌تری از همان نور نامریی به بدن بیمار تابانده می‌شود و تومور را می‌سوزاند. هنگامی که بیمار به ماشین خود برمی‌گردد، سرطان کاملا از میان رفته است.

هیچ آرزو می‌کردید که چنین چیزی به واقعیت بپیوندد؟ ممکن است آنقدرها نیز این آرزو دور از دست‌رس نباشد.

دکتر نایومی هالاس آینده‌ی سرطان و درمان آن را این‌گونه پیش‌بینی کرده است. البته پس از این‌که وی پس از سال‌ها تلاش موفق به اختراع Nanoshell شد. Nanoshell از لایه‌های اتم طلا که بروی سیلیکا پیچیده شده‌اند تشکیل شده‌ است. قطر این کره‌ها ۱۰۰ نانومتر است (۱۰۰ نانومتر تقریبا معادل یک صدهزارم اندازه‌ی یک نقطه در این صفحه است). nanoshell-ها توسط پروتیین‌ها به تومور می‌پیوندند و در معرض اشعه‌ی مادون قرمز قرار می‌گیرند. اشعه‌ی مادون قرمز به راحتی و بدون هیچ‌گونه خطری از بافت‌ها عبور کرده و nanoshell-ها را گرم می‌کند. این گرما بدون آن‌که به اندام و بافت‌های دیگر آسیبی وارد کند باعث پخت تومور می‌شود (درست مانند آب‌پز کردن تخم مرغ). بسیار قابل توجه است که nanoshell-ها قابلیت جذب طول موج‌‌های متفاوتی را دارند. با تغییر دادن نسبت ضخامت لایه‌ی شیشه‌ای درونی (سیلیکا) به لایه‌ی طلای بیرونی، nanoshell-ها می‌توانند طول مو‌ج‌های مختلفی را جذب کنند. میزان کردن nanoshell-ها و دریافت اشعه‌ی مادون قرمز و پادتن سرطان، nanoshell-ها را به بمب‌های حرارتی تبدیل می‌کند. توسط این بمب‌ها تومور از بین رفته ولی امکان تخریب تعدادی از سلول‌های اطراف نیز وجود دارد؛ اما تعداد این سلول‌ها به مراتب بسیار کمتر از تعداد سلول‌های از بین رفته توسط عمل جراحی و یا شیمی‌درمانی است.

دکتر هالاس و گروه تحقیقاتی‌اش امیدوار هستند که این روش مبارزه با سرطان را سال آینده بر روی بیماران مبتلا به تومور در قسمت‌های مغز، سینه و پروستات، آزمایش کنند.

۱. هر nanoshell تقریبا ۱۰۰۰۰ بار کوچک‌تر از گلبول سفید است. برای تشخیص و درمان سرطان توسط nanoshell، هزاران nanoshell به رگ بیمار تزریق می‌شود. هنگام پراکنده شدن در بدن توسط جریان خون nanoshell-ها تومور را یافته و از طریق پادتن‌های سرطان که به سطح nanoshell-ها متصل هستند به تومور می‌پیوندند.

۲. هنگامی که در حدود ۲۰ nanoshell هر تومور را پوشاندند، بیمار به مدت کوتاهی در معرض اشعه‌ی مادون‌قرمز قرار می‌گیرد. این اشعه بدون هیچ خطری از بافت عبور کرده و باعث درخشان شدن nanoshell-ها می‌شود. سپس دکتر اشعه‌ مادون قرمز شدیدتری را به بدن بیمار می‌رساند و به این طریق تومورهای متصل به nanoshell-ها را گرم می‌کند.

۳. الکترون‌های آزاد معلق در قسمت بیرونی لایه‌های طلا باعث متمرکز کردن انرژی اشعه‌ی مادون قرمز شده، nanoshell-ها را گرم می‌کنند و به این طریق تومورها پخته می‌شوند. جالب توجه است که تمام این مراحل در یک نوبت دکتر انجام می‌شوند.